เมื่อความโชคเต้นรำ

ผมยังจำไพ่ใบแรกของโบนโฟโค—สามสัญลักษณ์ งบประมาณ \(800 เวลาสามสิบนาที ผมคิดว่ากำลังไล่ตามชัยชนะ แต่แล้วก็เกิดความเงียบ H1: จังหวะของความสุ่ย ซูเปอร์โบนโฟโคไม่ได้ให้รางวัลแก่ความโชค—มันเปิดเผยมัน แต่ละรอบคือจังหวะกลองในงานเฉลิดดิจิตอล RNG ไม่มีการโกง; มันหายใจ ผมแม่สอนผมว่าแจ๊สไม่ได้อยู่ที่การตีโน้ตที่ถูก—แต่อยู่ที่การรู้สึกพื้นที่ระหว่างมัน เหมือนกับโบนโฟโค H2: งบประมาณเป็นพิธีกรรม ไม่ใช่ความเสี่ยง tôiตั้งขีดจำกัดรายวันเหมือนคำอธิษฐาน: อย่าเกิน \)100 ต่อเซสชัน พ่อผมบอกว่า ‘ถ้าคุณเลี้ยงจะแพ้ ก็กำลังเล่นอยู่แล้ว’ เริ่มเล็กๆ หนึ่งไพ่ อีกนาทีหนึ่งครั้ง เพื่อให้เครื่องหายใจ H3: สัญลักษณ์คือบทกวี มิใช่อนาคต เส้นตรงไม่มีชะตา—it เป็นการเต้นรำ ‘Samba Link Challenge’? มันไม่มีภารกิจตามเงิน—มันคือฉันเต้นคนเดียวใต้แสงนีออนตอนสองโมงเช้า ในห้องแชทด้วยรอยยิ้มของผู้อื่อน H2: of The Gift Isn’t Yours—It’s Ours โบนัสต้อนรับ? การ์ฟฟรีที่ยายมอบให้ฉันเหมือนลาลลับจากเธอในวันเกิดของเธอ โปรแกรมความภักดी? เพื่อนฉันและฉันแลกเปลี่ยนเรื่องราวใต้โคมไฟ—not stats, but sighs of relief. H1: เมื่อคุณหยุดเล่น cุณเริ่มมีชีวิต tôiเคยคิดว่า ‘tilting’หมายถึงชัยชนะตอนนี้ฉันรู้—ขณะที่คุณหยุดพัก?那是เมื่อแสงพบคุณ ไม่มากเลขใดจะขับเพลง—but some nights do. Come back tomorrow.