เมื่อโชคเต้นกับจังหวะ

ฉันเติบโตฟังแจ๊ซภายใต้แสงนีออน แม่ฉันวาดภาพ murals บนผน tường ส่วนพ่อฉันเขียนอัลกอริธึมในห้องใต้ดิน เราไม่มีเงิน—แต่มีจังหวะ ตอนอายุ 23 ฉันเริ่มเล่น SuperBingo เพื่อค้นหาลวดลาย—ไม่ใช่เพื่อชัยชนะ การ์ดใบแรกไม่ใช่แจ็คพอต มันคือหัวใจ การสั่นสะเทือนผ่านงานเฉลิดเสมือนจริงในริโอ: สีแดงและสีทองเปล่งประกายในยามราตรี ฉันเคยไล่ตามเทรนด์—เชื่อว่าถ้ารอให้นานพอ เลขจะโค้งเข้าหาความหมาย แต่ RNG ไม่สนใจความหวังของคุณ มันสนใจความสุ่ง ตอนนี้ฉันไม่เล่นเพื่อชนะ ผมเล่นเพื่อรู้สึก ทุกการหมุนคือก้าวในการเต้นที่อัลกอริธึมคาดเดาไม่ได้ การ์ดโบนัส? เป็นของขวัญจากฟากฟ้าเมื่อหยุดหายใจและมองเห็นดวงดาวกลับมา ฉันสร้างสิ่งนี้ไม่ใช่วางเดิมพัน—แต่เป็นคำเชื้อเชิญ: เปลี่ยนช้าลง เพื่อฟัง และไว้วางใจในความเงียบระหว่างการหมุน มาพบกันตอนเที่ยงคืน—ไม่เพื่อผลตอบแทน—แต่เพื่อสงบ ระบบไม่มอบอกคุณเรื่องโชค มันแค่มอบ space… เพื่อให้คุณพบมันเอง