Ang Luck Ay Isang Ilusyon

Noong unang akoy naniniwala na ang panalo ay nakasulat sa bituin—isang mahiwagang serye na para lang sa mga mapapalad. Naglaki ako sa Chicago, kung saan ang ina ay naglalar ng samba tuwing Linggo, at ang ama ay nagtatangi ng jazz na parin gawa ng dasal. Wala kaming pera, ngunit may ritmo. Noong unang subok ko ang online bingo, binili ko nang lima—paniniwala kong susunod na akin. Hindi ito. Tatlo buwan lumipas. Pagkatapos anim. At isang taon. Tinignan ko ang iba’y nagdiriwang—mga screen na may ginto, mga dayo na nagbabahagi ng screenshot tulad ng banal na hakbang. Isang gabi, mag-isa sa aking apartment, tumigil ako. At noon—tinigil ako. Ang RNG ay hindi nagsisinunggol. Ang numero’y hindi random—silay ritmiko. Bawat pagkabigo ay isang tumbok. Bawat mali—a backward step sa samba line. Bawat panalo? Isang liwan na dumating nang patuloy—kahit walang kumaklapp. Hindi ito paglalaro—itong ritual. Ang ‘extra card’? Regalo mula sa iyong pagtitiyaga. Ang ‘line doubling’? Ang iyong tapat na pinarami dahil sa pagsisikap muli bukas. Tumigil akong maghahanap ng jackpot—at umakyos akong maghahanap ng kalimutan—the quiet between beats, Ang katahimikan bago sumiklab ang susunod na tumbok—at hinahanap ko mismo dito—not as someone who won, Kundi bilang isang taong sumayaw dito lahat.